Alaskan malamut
Cechy fizyczne
Wysokość w kłębie Samice
Masa ciała Samice
Długość życia 12 lat
Zachowanie
Mają opinię przyjacielskich wobec ludzi, jednakże właściciele często mają kłopoty z ich gotowością do bójek z innymi psami, psy te często przejawiają też tendencje do polowania. Lubią dzieci oraz są życzliwe w stosunku do obcych. Posiadają silne poczucie hierarchii w stadzie i związane z tym skłonności do prób dominacji nad członkami rodziny. Są psami przystosowanymi do niskich temperatur i ciągłej pracy, potrzebują odpowiedniego zajęcia w postaci np. zawodów z odpowiednio ciężkim uciągiem, biegania przy rowerze lub regularnych bardzo długich spacerów. Nie znoszą samotności i bezczynności.
Pielęgnacja
Gęsta sierść czyni psy tej rasy wrażliwymi na upały. Potrzebują w upalne dni więcej wody niż psy innych ras oraz możliwości schronienia się w cieniu. W czasie linienia istnieje potrzeba częstszego wyczesywania martwego włosa (podszerstka) gęstym grzebieniem. Wymagają codziennego zaspokojenia swoich dużych potrzeb ruchowych na świeżym powietrzu.
Zdrowie
Choroby dziedziczne
Dysplazja stawów biodrowych – wielogenowa, dziedziczna, zwyrodnieniowa choroba stawów biodrowych z towarzyszącym zapaleniem stawu.
Dysplazja stawów łokciowych - wielogenowa, dziedziczna nieprawidłowość, przebiegająca z zapaleniem stawów łokciowych
Polineuropatia – U malamutów występują 2 postacie polineuropatii. Nie wiadomo, czy się one uwarunkowane genetycznie w sposób autosomalny recesywny. Pierwsze jej objawy pojawiają się w wieku 7-18 miesięcy i obejmują ataksję kończyn miednicznych, nietolerancję wysiłkową rozwój przełyku olbrzymiego, zaniki mięśni ramiennych i udowych oraz hiporefleksję. Inną postacią jest idiopatyczna polineuropatia, prowadząca do polineuropatii dystalnych neuronów czuciowo-ruchowych. Występuje u młodych, ale już dojrzałych psów. Nie określono sposobu dziedziczenia tej nieprawidłowości. Objawia się ona: postępującą paraparezą, kaczkowatym chodem, nietolerancją wysiłkową, przeczulicą, hiporefleksją zanikami mięśni oraz porażeniami czterokończynowymi. Rozpoznanie i różnicowanie tych polineuropatii oparte jest na wynikach elektromiografii oraz biopsji nerwów obwodowych
Zwyrodnienie czopków siatkówki (CD) - Rzadko stwierdzana, autosomalnie recesywnie dziedziczona nieprawidłowość, objawiająca się ślepotą dzienną. Pierwsze objawy pojawiają się u zwierząt w wieku 8 tygodni.
Skłonność do innych chorób
Niedoczynność tarczycy – Dziedziczne zapalenie tarczycy o podłożu autoimmunologicznym
Przetrwała błona źreniczna - Wada wrodzona, oko zawiera przetrwałe elementy płodowej błony źrenicznej w postaci pasm tkanki przechodzących nad otworem źrenicznym i przyczepiających się do tęczówki, rogówki, soczewki lub w postaci pochewki otaczającej struktury oka.
Zaćma podtorebkowa tylna - Objawia się u psów w wieku około 1 roku. Rozwija się wolno, w rzadkich przypadkach może prowadzić do ślepoty.
Dwurzędowość rzęs - Wada rozwojowa polegająca na obecności dodatkowego, podrażniającego rogówkę i spojówki, rzędu rzęs przy wewnętrznej krawędzi wolnego brzegu powiek. Może prowadzić wtórnie do owrzodzeń rogówki
Dysplazja siatkówki - U alaskan malamutów najczęściej występuje ogniskowa i geograficzna dysplazja siatkówki. Nie jest pewne, czy ogniskowe zmiany w tej strukturze oka stanowią przyczynę dysplazji siatkówki. Psy z geograficzną postacią tej choroby nie powinny być utrzymywane w hodowli.
Łysienie X (alopecja X) - Postępujące, symetryczne łysienie, któremu nie towarzyszy świąd. Pojawia się u młodych psów po osiągnięciu dojrzałości płciowej.
Jaskra - Zaburzenia dotyczące narządu wzroku. Wzrost ciśnienia śródgałkowego prowadzi do ślepoty na skutek uszkodzenia siatkówki. Chorobę rozpoznaje się na podstawie wyników badania tonometrycznego i gonioskopii.
Lipidowa dystrofia zrębu rogówki - Zmętnienie rogówki o podłożu niezapalnym (szare lub białe), w obrębie jednej lub wielu warstw rogówki. Jest to na ogół wada dziedziczona i obustronna.
Cynkozależne zapalenie skóry - Stwierdzane w rodzinach psów. Objawia się rumieniem, wyłysieniami oraz strupami przede wszystkim na skórze głowy. Chorobę rozpoznaje się na podstawie wyników biopsji skóry.
Dziękuję za informacje 