Beagle
Cechy fizyczne
Wysokość w kłębie: 33 -
Masa ciała: 9-
Długość życia: 13-15 lat.
Zachowanie
Beagle’e są lojalne, delikatne, wrażliwe, godne zaufania, chętne, do zabawy; dobrze adaptują się do nowych warunków; niektóre mają skłonność do niezależności i mogą uciekać, jeśli nie są wyprowadzane na smyczy lub utrzymywane na zamkniętych przestrzeniach. Ogrodzenia wokół terenów, na których przebywają beagłe’e, powinny być odpowiednio zaprojektowane, tak aby psy nie mogły się pod nimi podkopać lub je przeskoczyć. Beagle’e są doskonałymi towarzyszami dla dzieci, nie są agresywne, dobrze się socjalizują. Nie nadają się na psy stróżujące. Akceptują inne zwierzęta domowe, ale jeśli nie były przyzwyczajone do ich obecności, mogą traktować ich jak zwierzynę, na którą polują.
Beagle’e nie potrzebują intensywnej pielęgnacji okrywy włosowej, linieją nieznacznie. Mogą być utrzymywane zarówno w miastach, jak i na wsi. Nie wymagają intensywnego wysiłku fizycznego, potrzebują natomiast częstego i bliskiego kontaktu z ludźmi. Pozostawione w samotności mogą wyć lub niszczyć meble i inne przedmioty w domu. Te skłonności są u nich większe niż u innych ras. Łatwo przybierają na wadze, w związku z czym należy zapewnić im odpowiednie ćwiczenia i dietę.
Choroby dziedziczne
Dysplazja stawów biodrowych - Wielogenowa, dziedziczna, zwyrodnieniowa choroba stawów biodrowych z towarzyszącym zapaleniem stawów.
Zwichnięcie rzepki - Wielogenowa, dziedziczna, wrodzona wiotkość więzadeł rzepki, prowadząca do jej zwichnięcia, kulawizny, a w dalszej kolejności do choroby zwyrodnieniowej stawów.
Dysplazja stawów łokciowych - Wielogenowa, dziedziczna nieprawidłowość, przebiegająca z zapaleniem stawu łokciowego.
Pierwotna jaskra - Autosomalnie recesywnie dziedziczona nieprawidłowość oczu; dochodzi do obustronnego wzrostu ciśnienia śródgałkowego, a wtórnie do ślepoty na skutek uszkodzenia siatkówki. Choroba pojawia się u zwierząt w wieku 1-2 lat. Jaskrę rozpoznaje się na podstawie wyników badania tonometrycznego oraz gonioskopii. Zdiagnozowano ją u 1,1% beagle’i, przyprowadzonych na badania w klinikach uniwersyteckich. U beagle’i z jaskrą otwartego kąta w cieczy wodnistej oka stwierdza się podwyższony poziom białka miocyliny. U osobników heterozygotycznych - nosicieli choroby - poziom miocyliny podwyższony jest w stopniu średnim. Brak jest testu genetycznego pozwalającego na diagnostykę tej nieprawidłowości.
Niedobór czynnika VII krzepnięcia krwi - Autosomalnie recesywnie dziedziczone, łagodne zaburzenia krzepnięcia krwi, po wodowane mutacją w genie cFVII. Dostępny jest test genetyczny pozwalający na rozpoznanie tej nieprawidłowości.
Chondrodystrofia (karłowatość) - U beagle’i może wystąpić autosomalnie recesywnie dziedziczona karłowatość. Chore psy mają małe, nieproporcjonalne ciało, krótką szyję, krzywe, zdeformowane kończyny oraz szeroką czaszkę. U takich osobników stwierdza się przewlekłe zapalenia stawów. Nieprawidłowość tę rozpoznaje się na podstawie wyników badania radiologicznego nadgarstka szczeniąt poniżej 3. miesiąca życia (obecność punktowych przejaśnień) lub wykazania kompresji kręgu L7 u szczeniąt w wieku powyżej 6 miesięcy.
Musladin-Leuke syndrome (MLS, zespół chińskiego beagle’a) - Choroba dziedziczona autosomalnie recesywnie; dochodzi do zaburzeń w rozwoju i budowy tkanki łącznej. Choroba obejmuje liczne narządy, w tym kości, serce, skórę i mięśnie. Chore psy chodzą na palcach, co jest efektem przykurczu ścięgien. Mają naprężoną skórę, krótszą szyję, płaską czaszkę, wyżej osadzone uszy i skośne oczy. Choroba może objawiać się różnie. Długość życia dotkniętych nią osobników jest prawidłowa.
Niedobór kinazy pirogronianowej (PK) - Rzadka, autosomalnie recesywnie dziedziczona nieprawidłowość dotycząca krwinek czerwonych, objawiająca się nietolerancją wysiłkową oraz trwałą, ciężką, wysoce regeneratywną niedokrwistością, splenomegalią i postępującą osteosklerozą.
Zwyrodnienie błony odblaskowej oka - Rzadka, autosomalnie recesywnie dziedziczona nieprawidłowość; polega na zwyrodnieniu błony odblaskowej oka, będącym następstwem nieprawidłowego rozwoju melanosomów w okresie postnatalnym. Choroba nie prowadzi do zaburzeń widzenia ani do zaburzeń czynności i struktury siatkówki
Skłonność do innych chorób
Choroby przyzębia - Beagle’e mają skłonność do chorób przyzębia. Stwierdza się je u 44% psów w wieku około 2 lat i u 81% starszych osobników. Najczęściej problemy dotyczą przedtrzonowców szczęki. U mniejszego odsetka beagle’i stwierdza się nieprawidłowy zapach z jamy ustnej oraz zapalenie dziąseł
Dwurzędowość rzęs (distichiasis, distichia) - Wada rozwojowa; przy wewnętrznej krawędzi wolnego brzegu powiek obecny jest dodatkowy rząd rzęs, podrażniający rogówkę i spojówki. Może prowadzić wtórnie do owrzodzeń rogówki.
Niedoczynność tarczycy - Dziedziczne zapalenie tarczycy o podłożu autoimmunologicznym.
Dysplazja siatkówki - U beagle’i najczęściej występuje ogniskowa forma dysplazji siatkówki.
Zaćma - U beagle’i z równą częstotliwością stwierdza się zaćmę przednią i tylną, pośrednią i punktową. Według CERF w badaniach prowadzonych przez okulistów weterynaryjnych w latach 2000-2005 przypadłość tę zdiagnozowano u 2,16% psów tej rasy.
Choroba krążka międzykręgowego - Choroba rdzenia kręgowego, rozwijająca się na skutek wypadnięcia dysku międzykręgowego. Objawia się bolesnością grzbietu, niedowładami i osłabieniem kończyn, ataksją rdzeniową oraz porażeniami. Prawie u wszystkich psów dotkniętych chorobą stwierdza się zwapnienie krążków międzykręgowych. U beagle’i znacznie częściej w porównaniu z innymi rasami psów choroba rozwija się w odcinku szyjnym kręgosłupa.
Kryptorchizm (wnętrostwo, zatrzymanie jądra w jamie brzusznej) - Może być jedno lub obustronne. Nieznany jest sposób dziedziczenia tej nieprawidłowości.
Cukrzyca - Choroba dotyczy niemal wyłącznie suk rasy beagle. Dochodzi do niszczenia komórek beta trzustki na tle immunologicznym. Leczenie polega na iniekcjach insuliny i stosowaniu odpowiedniej diety. Istotne jest stałe kontrolowanie poziomu glukozy we krwi.
Dystrofia rogówki - U beagle’i mogą się tworzyć owalne zmętnienia w nabłonku rogówki, stopniowo zaburzające widzenie. Nie powodują one jej obrzęku.
Przetrwała błona źreniczna (persistent pupillary membranę, PPM) - Wada wrodzona; oko zawiera przetrwałe elementy płodowej błony źrenicznej w postaci pasm tkanki, przechodzących nad otworem źrenicznym i przyczepiających się do tęczówki, rogówki, soczewki, lub w postaci pochewki otaczającej tkanki oka. Ostatnie z 3 wymienionych powodują zaburzenia widzenia i są podstawą do wykluczenia psów z hodowli.
Wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki (wiśniowe oko) - Zaburzenie to rozwija się wtórnie do zapalenia gruczołu trzeciej powieki.
Idiopatyczna padaczka (dziedziczne drgawki) - Chorobę kontroluje się lekami przeciwdrgawkowymi. Pierwsze drgawki pojawiają się na ogół u psów poniżej 1. roku życia.
Zwężenie zastawki tętnicy płucnej - Zwężenie odpływu krwi z serca na wysokości zastawki tętnicy płucnej. Objawia się nietolerancją wysiłkową, omdleniami, dusznością, zapaścią i wodobrzuszem. Podczas osłuchiwania można usłyszeć lewostronne szmery skurczowe.
Młodzieńcze zapalenia wielostawowe (zespół bólowy beagłe’i) -Zapalenia naczyń i tkanki okołonaczyniowej o nieznanej etiologii, pojawiające się u beagle'i w wieku 6-40 miesięcy. Choroba objawia się gorączką i bolesnością szyi, trwającymi 3-7 dni. Histopatologicznie u chorych psów stwierdza się zmiany w błonie mięśniowej małych i średnich tętnic serca, doczaszkowej części śródpiersia oraz oponach rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym. Nieznany jest sposób dziedziczenia tej nieprawidłowości.
Guzy pęcherza i cewki moczowej - W porównaniu z innymi rasami u beagle’i tego rodzaju guzy stwierdza się niezwykle często.
Małoocze (mikroftalmia) z towarzyszącymi wieloma wrodzonymi defektami oczu - U beagle’i stwierdza się ciężką wrodzoną, jedno- lub obustronną mikroftalmię. Towarzyszą jej defekty rogówki, soczewki i siatkówki.
Głuchota - Dziedziczna, wrodzona nieprawidłowość. Może być jedno- lub obustronna. Występuje u osobników o wyraźnym łaciatym umaszczeniu. Rozpoznaje się ją na podstawie wyników badania BAER (brainstem auditory evokedpotentials). Nieznany jest sposób dziedziczenia tej nieprawidłowości.
Amyloidoza nerek - W badaniach nad amyloidozą nerek bardzo często stwierdzano ją u beagle’i. Dotknięte nią zwierzęta to głównie suki w wieku powyżej 6 lat. Objawy kliniczne odpowiadają niewydolności nerek. Histopatologicznie można wykazać średniego stopnia lub znaczną uogólnioną i rozlaną skrobiawicę kłębuszków nerkowych. Nie stwierdza się przy tym zmian w kanalikach nerkowych.
Postępująca padaczka mioklonałna (choroba Lafory) - U niektórych starszych beagle’i występują przejściowe drgawki, które mogą ewoluować w stan padaczkowy. Drgawki często wywoływane są bodźcami zewnętrznymi, takimi jak dźwięk lub światło. Wyniki badania elektroencefalograficznego wskazują na padaczkę mioklonalną. Za pomocą badań histopatologicznych można wykazać obecność kwasochłonnych wybarwionych odczynnikiem Schiffa ciałek wtrętowych, podobnych do obecnych w neuronach i neuropilu mózgu i móżdżku w przebiegu choroby Lafory.
Dziękuję za informacje 