Bedlington terier

Cechy fizyczne

Wysokość w kłębie: Samice 39 cm, samce 42 cm.

Masa ciała: Samice 7,5-9 kg, samce 9-10,5 kg.

Szata: Sierść średniej długości, niebieska, wątrobiana lub pia­skowa. Dopuszczalne są osobniki dwukolorowe: niebieskie i podpalane, wątrobiane i podpalane oraz piaskowe i podpalane. Sierść u psów wystawowych przycinana jest do długości 2,5 cm. Włos gruby, w niektórych miejscach poskręcany, określa się go mianem „owczej wełny”. Sierść należy regularnie rozczesywać i strzyc, by zapobiec jej kołtunieniu.

Długość życia: 12-14 lat.

Bedlington terrier

 

Zachowanie

Bedlington teriery są dobrymi towarzyszami, mogą być jednak nieufne do obcych. Zaniepokojone głośno szczekają, generalnie lubią szczekać. Nie wymagają zbyt dużej aktywności fizycznej. Linieją nieznacznie, a ich sierść nie alergizuje. Psy te należy socja­lizować wcześnie z innymi zwierzętami, potrzebują także regular­nych ćwiczeń i treningu. Choć wojownicze wobec innych psów, są skore do zabawy i łagodne w stosunku do domowników.

 

Choroby dziedziczne

Zatrucie miedzią - Autosomalnie recesywnie dziedziczona nieprawidłowość, powodująca utrzymywanie się toksycznego, zwłaszcza dla wątroby, poziomu miedzi w organizmie osobni­ków w wieku 2-4 lat. Jeśli zaburzenie nie jest leczone, dochodzi do postępującego uszkodzenia wątroby i śmierci psów. Ostre objawy choroby obejmują: brak apetytu, apatię i żółtaczkę. Le­czenie polega na podawaniu preparatów chelatujących miedź i środków hepatoprotekcyjnych. Wcześniej dostępny był test pozwalający na rozpoznanie tego schorzenia, jednak stosunko­wo często uzyskiwano w nim wyniki fałszywie pozytywne lub fałszywie negatywne. U psów dotkniętych tą nieprawidłowością zidentyfikowano mutację w eksonie 2 genu COMMD1 (dawniej określano go mianem MURU1), co dało podstawę do opracowa­nia testu genetycznego. Donoszono też o psach fenotypowo dotkniętych chorobą, niebędących recesywnymi homozygotami dla defektywnego genu; prawdopodob­nie u tych osobników chorobę spowodował inny, zmutowany, ale jeszcze nieodkryty gen. Diagnostyka fenotypowa zatrucia miedzią polega na badaniu materiału pobranego metodą biopsji z wątroby od osobników w wieku powyżej 12 miesięcy. W bada­niach przesiewowych, prowadzonych w populacjach bedlington terierów na całym świecie, stwierdzono tę chorobę u 11-57% osobników, a za jej nosicieli uznano 43-69%. Badania mole­kularne nad zmiennością genetyczną bedlington terierów wy­kazały, iż są to psy niezbyt zróżnicowane pod tym względem. Aby zminimalizować utratę genów z puli genowej, utworzono specjalny program hodowlany tej rasy.

Dysplazja stawów biodrowych -Wielogenowa, dziedziczna cho­roba zwyrodnieniowa stawu biodrowego, przebiegająca z jego zapaleniem.

Zwichnięcie rzepki - Wielogenowa, dziedziczna, wrodzona wiotkość więzadeł rzepki, prowadząca do jej zwichnięcia na stronę przyśrodkową, kulawizny, a w dalszej kolejności choroby zwyrodnieniowej stawów. Jeżeli pojawią się objawy kliniczne, chorobę leczy się chirurgicznie. OFA szacuje, iż cierpi na nią 12,3% psów tej rasy. 

Dysplazja stawów łokciowych - Wielogenowa, dziedziczna nieprawidłowość, powodująca zapalenie stawów łokciowych. Przebadano zbyt mało bedlington terierów, by można było osza­cować rzeczywiste występowanie choroby u tej rasy.

Dysplazja siatkówki - Autosomalnie recesywnie dziedziczona nieprawidłowość, ujawniająca się tuż po urodzeniu; towarzy­szą jej odklejenie siatkówki oraz zaćma. U bedlington terierów stwierdzana rzadko.

 Bedlington terrier

Skłonność do innych chorób

Niedoczynność tarczycy - Dziedziczne zapalenie tarczycy o podłożu autoimmunologicznym. W badaniach prowadzonych na Michigan State University obecność przeciwciał skierowa­nych przeciwko tarczycy wykazano u 12,7% bedlington terie­rów (wartość średnia dla wszystkich ras wynosi 7,5%).

Zanik miąższu trzustki (zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki) - Choroba o podłożu autoimmunologicznym. Objawia się utratą masy ciała oraz biegunką z obecnością tłuszczowe­go stolca. Leczenie polega na suplementacji enzymów trzust­kowych.

Zaćma - U bedlington terierów najczęściej występuje zaćma przednia, równikowa lub tylna, punktowa. Pojawia się u zwie­rząt w wieku 3-24 miesięcy. Dane ze szpitali uniwersyteckich wskazują, iż zaćma występuje u 8,49% psów tej rasy.

 

Przetrwała błona źreniczna (persistent pupillary membranę, PPM)Wada wrodzona; pozostałości płodowej błony źrenicznej w postaci pasm tkanki, przechodzących nad otworem źrenicznym i przyczepiających się do tęczówki, rogówki, soczewki, lub w postaci pochewki otaczającej tkanki oka. Ostatnie z trzech wymienionych powodują zaburzenia widzenia i są podstawą do wykluczenia psów z hodowli.

Dwurzędowość rzęs (distichiasis, distichia) - Wada rozwojowa; przy wewnętrznej krawędzi wolnego brzegu powiek obecny jest dodatkowy rząd rzęs, podrażniający rogówkę i spojówki. Może prowadzić wtórnie do owrzodzeń rogówki. Wadę tę rozpoznano

u 4,96% bedlington terierów, przebadanych na potrzeby CERF przez okulistów weterynaryjnych w latach 2000-2005.

Głuchota - Dziedziczna, wrodzona nieprawidłowość. Może być jedno- lub obustronna. Rozpoznawana na podstawie wy­ników badania BAER (brainstem auditory evokedpotentials).

Szmery sercowe / choroba zastawki serca - Zaburze­nia te występują u 3,1% bedlington terierów. Choroba nie doty­czy konkretnej zastawki serca.

Alergiczne zapalenie skóry -  Nadwrażliwość na alergeny wziewne lub pokarmowe, objawiająca się świądem i uszkodze­niem skóry na skutek jej drapania..

Idiopatyczna padaczka (dziedziczne drgawki) - Można ją opanować za pomocą leków przeciwdrgawkowych.

Choroby zębów - Z lat 2003-2004 prognatyzm stwierdza się u 2,4% bedlington terierów, natomiast niepełne uzębienie - u 1,2%.

Agresywność - Stwierdzono ją u 2,3% psów opisywanej rasy.

Niedrożny przewód nosowo-łzowy -Niedrożny lub nieprawi­dłowo wykształcony przewód łzowy. Zaburzeniu temu towa­rzyszy intensywne łzawienie.

Nadczynność kory nadnerczy, hiperadrenokortycyzm (choroba Cushinga) -Zaburzenie powstałe w wyniku obecno­ści gruczolaka nadnerczy lub przysadki. Klinicznie objawia się zwiększonym pragnieniem, wzmożonym oddawaniem moczu, symetrycznymi wyłysieniami i powiększeniem powłok brzusz­nych.

Suche zapalenie rogówki i spojówki (keratoconjunctmtis sic- ca, KCS, suche oko) - Na skutek zaburzeń w produkcji łez do­chodzi do wtórnego zapalenia spojówek, owrzodzenia rogówki i upośledzenia widzenia. Rozwija się u zwierząt w wieku 2—5 lat, częściej u bedlington terierów niż u innych ras.

Wnętrostwo (kryptorchizm, zatrzymanie jądra w jamie brzusznej) - Może być jedno- lub obustronne. Nieznany jest sposób dziedziczenia.

 

Dziękuję za informacje lekarz weterynarii siemianowice śląskie