Cechy fizyczne
Wysokość w kłębie: Samice
Masa ciała: Samice 7,5-
Szata: Sierść średniej długości, niebieska, wątrobiana lub piaskowa. Dopuszczalne są osobniki dwukolorowe: niebieskie i podpalane, wątrobiane i podpalane oraz piaskowe i podpalane. Sierść u psów wystawowych przycinana jest do długości
Długość życia: 12-14 lat.
Zachowanie
Bedlington teriery są dobrymi towarzyszami, mogą być jednak nieufne do obcych. Zaniepokojone głośno szczekają, generalnie lubią szczekać. Nie wymagają zbyt dużej aktywności fizycznej. Linieją nieznacznie, a ich sierść nie alergizuje. Psy te należy socjalizować wcześnie z innymi zwierzętami, potrzebują także regularnych ćwiczeń i treningu. Choć wojownicze wobec innych psów, są skore do zabawy i łagodne w stosunku do domowników.
Choroby dziedziczne
Zatrucie miedzią - Autosomalnie recesywnie dziedziczona nieprawidłowość, powodująca utrzymywanie się toksycznego, zwłaszcza dla wątroby, poziomu miedzi w organizmie osobników w wieku 2-4 lat. Jeśli zaburzenie nie jest leczone, dochodzi do postępującego uszkodzenia wątroby i śmierci psów. Ostre objawy choroby obejmują: brak apetytu, apatię i żółtaczkę. Leczenie polega na podawaniu preparatów chelatujących miedź i środków hepatoprotekcyjnych. Wcześniej dostępny był test pozwalający na rozpoznanie tego schorzenia, jednak stosunkowo często uzyskiwano w nim wyniki fałszywie pozytywne lub fałszywie negatywne. U psów dotkniętych tą nieprawidłowością zidentyfikowano mutację w eksonie 2 genu COMMD1 (dawniej określano go mianem MURU1), co dało podstawę do opracowania testu genetycznego. Donoszono też o psach fenotypowo dotkniętych chorobą, niebędących recesywnymi homozygotami dla defektywnego genu; prawdopodobnie u tych osobników chorobę spowodował inny, zmutowany, ale jeszcze nieodkryty gen. Diagnostyka fenotypowa zatrucia miedzią polega na badaniu materiału pobranego metodą biopsji z wątroby od osobników w wieku powyżej 12 miesięcy. W badaniach przesiewowych, prowadzonych w populacjach bedlington terierów na całym świecie, stwierdzono tę chorobę u 11-57% osobników, a za jej nosicieli uznano 43-69%. Badania molekularne nad zmiennością genetyczną bedlington terierów wykazały, iż są to psy niezbyt zróżnicowane pod tym względem. Aby zminimalizować utratę genów z puli genowej, utworzono specjalny program hodowlany tej rasy.
Dysplazja stawów biodrowych -Wielogenowa, dziedziczna choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego, przebiegająca z jego zapaleniem.
Zwichnięcie rzepki - Wielogenowa, dziedziczna, wrodzona wiotkość więzadeł rzepki, prowadząca do jej zwichnięcia na stronę przyśrodkową, kulawizny, a w dalszej kolejności choroby zwyrodnieniowej stawów. Jeżeli pojawią się objawy kliniczne, chorobę leczy się chirurgicznie. OFA szacuje, iż cierpi na nią 12,3% psów tej rasy.
Dysplazja stawów łokciowych - Wielogenowa, dziedziczna nieprawidłowość, powodująca zapalenie stawów łokciowych. Przebadano zbyt mało bedlington terierów, by można było oszacować rzeczywiste występowanie choroby u tej rasy.
Dysplazja siatkówki - Autosomalnie recesywnie dziedziczona nieprawidłowość, ujawniająca się tuż po urodzeniu; towarzyszą jej odklejenie siatkówki oraz zaćma. U bedlington terierów stwierdzana rzadko.
Skłonność do innych chorób
Niedoczynność tarczycy - Dziedziczne zapalenie tarczycy o podłożu autoimmunologicznym. W badaniach prowadzonych na Michigan State University obecność przeciwciał skierowanych przeciwko tarczycy wykazano u 12,7% bedlington terierów (wartość średnia dla wszystkich ras wynosi 7,5%).
Zanik miąższu trzustki (zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki) - Choroba o podłożu autoimmunologicznym. Objawia się utratą masy ciała oraz biegunką z obecnością tłuszczowego stolca. Leczenie polega na suplementacji enzymów trzustkowych.
Zaćma - U bedlington terierów najczęściej występuje zaćma przednia, równikowa lub tylna, punktowa. Pojawia się u zwierząt w wieku 3-24 miesięcy. Dane ze szpitali uniwersyteckich wskazują, iż zaćma występuje u 8,49% psów tej rasy.
Przetrwała błona źreniczna (persistent pupillary membranę, PPM) - Wada wrodzona; pozostałości płodowej błony źrenicznej w postaci pasm tkanki, przechodzących nad otworem źrenicznym i przyczepiających się do tęczówki, rogówki, soczewki, lub w postaci pochewki otaczającej tkanki oka. Ostatnie z trzech wymienionych powodują zaburzenia widzenia i są podstawą do wykluczenia psów z hodowli.
Dwurzędowość rzęs (distichiasis, distichia) - Wada rozwojowa; przy wewnętrznej krawędzi wolnego brzegu powiek obecny jest dodatkowy rząd rzęs, podrażniający rogówkę i spojówki. Może prowadzić wtórnie do owrzodzeń rogówki. Wadę tę rozpoznano
u 4,96% bedlington terierów, przebadanych na potrzeby CERF przez okulistów weterynaryjnych w latach 2000-2005.
Głuchota - Dziedziczna, wrodzona nieprawidłowość. Może być jedno- lub obustronna. Rozpoznawana na podstawie wyników badania BAER (brainstem auditory evokedpotentials).
Szmery sercowe / choroba zastawki serca - Zaburzenia te występują u 3,1% bedlington terierów. Choroba nie dotyczy konkretnej zastawki serca.
Alergiczne zapalenie skóry - Nadwrażliwość na alergeny wziewne lub pokarmowe, objawiająca się świądem i uszkodzeniem skóry na skutek jej drapania..
Idiopatyczna padaczka (dziedziczne drgawki) - Można ją opanować za pomocą leków przeciwdrgawkowych.
Choroby zębów - Z lat 2003-2004 prognatyzm stwierdza się u 2,4% bedlington terierów, natomiast niepełne uzębienie - u 1,2%.
Agresywność - Stwierdzono ją u 2,3% psów opisywanej rasy.
Niedrożny przewód nosowo-łzowy -Niedrożny lub nieprawidłowo wykształcony przewód łzowy. Zaburzeniu temu towarzyszy intensywne łzawienie.
Nadczynność kory nadnerczy, hiperadrenokortycyzm (choroba Cushinga) -Zaburzenie powstałe w wyniku obecności gruczolaka nadnerczy lub przysadki. Klinicznie objawia się zwiększonym pragnieniem, wzmożonym oddawaniem moczu, symetrycznymi wyłysieniami i powiększeniem powłok brzusznych.
Suche zapalenie rogówki i spojówki (keratoconjunctmtis sic- ca, KCS, suche oko) - Na skutek zaburzeń w produkcji łez dochodzi do wtórnego zapalenia spojówek, owrzodzenia rogówki i upośledzenia widzenia. Rozwija się u zwierząt w wieku 2—5 lat, częściej u bedlington terierów niż u innych ras.
Wnętrostwo (kryptorchizm, zatrzymanie jądra w jamie brzusznej) - Może być jedno- lub obustronne. Nieznany jest sposób dziedziczenia.