Bernardyn
Cechy fizyczne
Wysokość w kłębie: Idealna wysokość dla samic to
Masa ciała: 50-
Szata: Psy te mają bardzo gęstą okrywę włosową. Włos jest gruby, prosty, ale nie szorstki, krótki, na ogonie dłuższy przy jego podstawie niż przy końcówce. Warianty umaszczenia: rude z białymi znaczeniami, białe z rudymi znaczeniami oraz moręgowate z białym. Zamiast rudego może być zabarwienie brązowożółte i nie jest to wada. Znaczenia powinny się układać według określonego wzoru. Preferuje się ciemną maskę i uszy. Wyróżnia się odmiany krótkowłosą i długowłosą. Ta ostatnia jest kodowana przez gen autosomalny recesywny i w rzeczywistości jest to okrywa włosowa o średniej długości. Włos delikatnie falisty, choć na części twarzowej i uszach powinien być prosty i krótki.
Długość życia: 8 - 9 lat.
Zachowanie
Cechy charakterystyczne rasy: mają łagodny, spokojny temperament, silnie ciągną na smyczy i ze względu na swoje rozmiary nie nadają się do trzymania w mieszkaniach. Rozwój fizyczny trwa długo. Większość bernardynów doskonale sprawdza się w domach z dziećmi. Chętnie wypełniają polecenia, ale muszą wcześnie rozpocząć tresurę posłuszeństwa, ponieważ są bardzo dużymi psami. Niektóre osobniki mogą być agresywne. Poza wiosną i jesienią, kiedy wymieniają okrywę włosową, bernardyny gubią małe ilości włosa. Mają umiarkowaną tendencję do ślinienia. Nie są psami stróżującymi, ale potrafią ostrzegać szczekaniem o niebezpieczeństwie. Będą bronić członka rodziny, jeśli zostanie zaatakowany wprost. Bernardyny dobrze znoszą inne psy, nie przejawiają zwłaszcza agresji wobec osobników tej samej płci (u samców), co wynika z wieloletniej pracy w grupach ratowniczych składających się wyłącznie z samców.
Choroby dziedziczne
Dysplazja stawów biodrowych - Wielogenowa wada dziedziczna, prowadząca do choroby zwyrodnieniowej i zapalenia stawów biodrowych. Prawdopodobieństwo wystąpienia tej choroby u bernardynów jest 7,2 razy większe niż u innych ras.
Djsplazja stawów łokciowych -Wielogenowa wada dziedziczna, prowadząca do zapalenia stawów łokciowych.
Zwichnięcie rzepki - Wielogenowa, dziedziczna, wrodzona wiotkość więzadeł rzepki, prowadząca do jej zwichnięcia, kulawizny, a następnie do zwyrodnienia stawu. Jeśli pojawią się objawy klinicznie, chorobę leczy się chirurgicznie. OFA przebadało zbyt małą liczbę bernardynów, aby można było określić dokładną częstotliwość występowania wady u tej rasy.
Skłonność do innych chorób
Ektropium - Wywinięcie brzegów powiek na zewnątrz, często z wytworzeniem kieszonki przy przyśrodkowym kącie oka. Może wywoływać wtórne zapalenie spojówek. Ektropium bywa następstwem zbyt dużej szpary powiekowej (macroblepharon). Wada dotyczyła 28,33% bernardynów.
Entropium - Zawinięcie brzegów powiek do wewnątrz, często prowadzące do podrażnienia i owrzodzenia rogówki. Dom szacuje, że prawdopodobieństwo wystąpienia wady u bernardynów jest 4,64 razy większe niż u innych ras.
Zaćma - U bernardynów najczęściej występuje zaćma pośrednia. Wadę rozpoznano u 11,67% bernardynów.
Przetrwałe błony źreniczne - Pozostałości po płodowych strukturach, łączące tęczówkę z tęczówką, rogówką, soczewką lub tworzące płaty tkankowe. Trzy ostatnie formy zaburzenia ograniczają zazwyczaj zdolność widzenia, dlatego psy z tymi wadami nie powinny być przeznaczane do rozrodu.
Niedoczynność tarczycy - Wrodzone, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy.
Mnogie wady oczu - Rzadkie zaburzenie obserwowane u szczeniąt bernardynów. Charakteryzuje się małooczem, brakiem soczewki, obwodowymi zrostami w komorze przedniej oka oraz dysplazją siatkówki. CERF odradza przeznaczanie do rozrodu bernardynów z tym zaburzeniem.
Dziękuję za informacje 