Bloodhound
Cechy fizyczne
Wysokość w kłębie: Samice 58,5-63,5 cm, samce 63,5-68,5 cm.
Masa ciała: Samice 36-45 kg, samce 41-50 kg
Długość życia: 10-12 lat.
Zachowanie
Bloodhoundy są potulne, spokojne, niekiedy nieśmiałe, przyjazne zarówno dla ludzi, jak i innych zwierząt. Uwielbiają dzieci i tolerują nawet najbardziej ruchliwe. Mogą mieć skłonność do niezależności, dlatego już w młodym wieku należy poddać je treningowi posłuszeństwa. Młode osobniki są bardzo hałaśliwe. Bloodhoundy to bardzo aktywne zwierzęta poza domem, ale spokojne w jego obrębie. Szczenięta są bardzo ciekawskie i mają skłonność do zjadania rzeczy niejadalnych. Ślinią się obficie i mogą chrapać. Bloodhoundy nie są psami, które zaniepokojone głośno szczekają, jednak mogą wyć, ujadać, skomleć lub zawodzić. Potrzebują miękkich posłań, aby nie rozwinęły się torbiele surowicze. Psów tych nie należy spuszczać ze smyczy, ponieważ mają skłonność do ucieczek i podążania za zapachem. Jeżeli są znudzone, mogą podkopywać się pod ogrodzeniami lub próbować je przeskoczyć. Bywa, że ciągną smycz, dlatego powinny być przyzwyczajane do niej już w młodym wieku.
Choroby dziedziczne
Dysplazja stawów biodrowych: Wielogenowa, dziedziczna, zwyrodnieniowa choroba stawów biodrowych, przebiegająca z ich zapaleniem.
Dysplazja stawów łokciowych: Wielogenowa, dziedziczna nieprawidłowość, przebiegająca z zapaleniem stawów łokciowych. Jeżeli pojawią się objawy kliniczne, chorobę leczy się chirurgicznie.
Zwichnięcie rzepki: Wielogenowa, dziedziczna, wrodzona wiotkość więzadeł rzepki, prowadząca do jej zwichnięcia, kulawizny, a w dalszej kolejności do choroby zwyrodnieniowej stawów. Jeżeli pojawią się objawy kliniczne, chorobę leczy się chirurgicznie.
.jpg "Bloodhound")
Skłonność do innych chorób
Ektropium: Wywinięcie powieki na zewnątrz z tworzeniem kieszonki przyśrodkowej oka. Zaburzenie to niekiedy prowadzi do zapalenia spojówek. Może rozwijać się wtórnie do macroblepharon czy poszerzenia szpary powiekowej.
Entropium: Zawinięcie się brzegu powieki do wnętrza oka, podrażniające rogówkę, co może prowadzić do jej owrzodzeó. Według Dorna prawdopodobieństwo wystąpienia entropium u bloodhoundów jest 7,97 razy większe niż u innych ras.
Dysplazja siatkówki: U bloodhoundów najczęściej występuje ogniskowa, geograficzna i całkowita dysplazja siatkówki wraz z jej odklejeniem.
Rozszerzenie i skręt żołądka: Zagrażający życiu skręt żołądka, wymagający natychmiastowej interwencji lekarskiej. Glickman stwierdził chorobę u 8,7% bloodhoundów.
Niedoczynność tarczycy: Dziedziczne zapalenie tarczycy o podłożu autoimmunologicznym. W badaniach prowadzonych na Michigan State University obecność przeciwciał skierowanych przeciwko tarczycy wykazano u 7,7% bloodhoundów (wartość średnia dla wszystkich ras wynosi 7,5%).
Zaćma: Najczęściej występuje zaćma przednia korowa, rzadziej tylna, jądrowa i torebkowa. Nieznany jest sposób dziedziczenia tej nieprawidłowości.
Przetrwała błona źreniczna (persistent pupillary membranę, PPM): Wada wrodzona; oko zawiera przetrwałe elementy płodowej błony źrenicznej w postaci pasm tkanki, przechodzących nad otworem źrenicznym i przyczepiających się do tęczówki, rogówki, soczewki, lub w postaci pochewki otaczającej tkanki oka.
Wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki (różowe oko): Nieprawidłowość ta rozwija się wtórnie do zapalenia gruczołu trzeciej powieki.
Przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki: Choroba ta prowadzi do zaburzeń widzenia na skutek pojawienia się pig- mentacji rogówki. Rozwija się u zwierząt w wieku 2-5 lat. Leczenie obejmuje miejscowe podawanie do oczu preparatów nawilżających oraz przeciwzapalnych.
Defekt przegrody międzykomorowej: Wrodzona nieprawidłowość, objawiająca się niepełnym zarośnięciem przegrody międzykomorowej, co umożliwia komunikowanie się światła lewej i prawej komory serca. W wielu przypadkach oprócz szmerów skurczowych nie stwierdza się żadnych objawów klinicznych. Niekiedy wada stanowi przyczynę przyspieszonego oddychania oraz nietolerancji wysiłkowej. Prawdopodobieństwo wystąpienia tej nieprawidłowości u bloodhoundów jest 37 razy większe niż u innych ras.
Mielopatia zwyrodnieniowa (degenerative myelopathy, DM):U bloodhoundów występuje rzadko. U chorych osobników obserwuje się nagłe porażenia górnego neuronu ruchowego (para- pareza). Choroba może postępować i prowadzić do tetraparezy. Wyniki mielografii, MRI oraz analizy płynu mózgowo-rdzeniowego pozostają w normie. Chorobę rozpoznaje się na podstawie badania pośmiertnego. Nieznany jest sposób jej dziedziczenia. Dostępny jest test genetyczny, pozwalający na wykrycie osobników predysponowanych do wystąpienia tej autosomalnej rece- sywnej nieprawidłowości. Wszystkie chore psy są homozygota- mi względem genu warunkującego wystąpienie mielopatii, przy czym rozwija się ona jedynie u niewielkiego odsetka homozygot.
Dziękuję za informacje 