PSY
PSY
W ciągu wielu wieków wilki wytworzyły swój własny język ciała dzięki któremu potrafią się ze sobą komunikować. Psy również mają swój własny sposób komunikacji. Język ciała psów oraz ich mowę możemy nauczyć się interpretować poprzez uważną obserwację ich postawy, ruchów oraz słuchając wydawanych dźwięków. Dzięki tej umiejętności jesteśmy w stanie zapanować nad zachowaniem psa. Oto niektóre główne postawy psa i typowe ich zewnętrzne objawy.
Pies agresywny
Uszy – Skierowane do przodu bądź do tyłu, przylegające do głowy
Oczy – Zmrużone lub patrzy wyzywająco.
Usta/zęby – Otwarte usta, odsłonięte wyszczerzone zęby. Ewentualne trzaskanie zębami.
Ciało – Napięte, w pozycji pionowej, sierść na karku postawiona. Postawa całkowicie dominująca.
Ogon – Odchodzi prosto od ciała, nastroszony.
Odgłosy – Warczy, głośno szczeka.
Pies czujny
Uszy – Postawione, przygotowane na odbiór wszelkich dźwięków.
Oczy – Normalne lub szeroko otwarte.
Usta/zęby - Usta zamknięte lub lekko otwarte z zakrytymi zębami.
Ciało – Postawa normalna, ewentualnie lekko stojąca na palcach. Pozycja lekko dominująca.
Ogon – Skierowany do góry, ewentualnie lekko porusza się
Odgłosy – Żadne. Ewentualnie cichy skowyt lub szczekanie ostrzegawcze.
Pies niespokojny
Uszy – Częściowo skierowane do tyłu.
Oczy – Lekko przymknięte.
Usta/zęby – Usta zamknięte lub delikatnie otwarte w „uśmiech” .
Ciało – Napięte. Nieznacznie obniżone w uległej pozycji.
Ogon – Częściowo obniżony.
Odgłosy – Cichy skowyt lub jęczące szczekanie.
Pościg, początkowy etap
Uszy – Postawione do góry, skierowane lekko do przodu.
Oczy – Szeroko otwarte, bardzo czujne.
Usta/zęby – Usta szeroko otwarte, pobudzony i zdyszany.
Ciało – Zapięte, przykuca nisko w pozycji drapieżnika.
Ugięte nogi, gotowy do biegu
Ogon – Odchodzi od ciała prosto.
Odgłosy – Brak.
Zaciekawiony, podekscytowany
Uszy – Postawione, skierowane do przodu.
Oczy – Szeroko otwarte.
Usta/zęby – Otwarte usta, zęby przykryte. Może być zdyszany.
Ciało – Postawa normalna. Może ruszać się na boki, stać na palcach lub maszerować.
Ogon – Skierowany do góry, merda.
Odgłosy – Krótkie szczekanie lub skomlenie.
Pies dominujący
Uszy – podniesione do góry lub skierowane do przodu
Oczy – szeroko otwarte, wpatruje się
Usta/zęby – usta zamknięte lub lekko otwarte
Ciało – bardzo wysoka postawa. Sierść może być nastroszona
Ogon – sztywny i nastroszony, skierowany w górę lub prosto
Odgłosy – ciche warczenie i charczenie
Pies przestraszony
Uszy – Spłaszczone do tyłu, położone na głowie.
Oczy – Zwężone, odwrócone. Ewentualnie przewrócone i widoczne są białka.
Usta/zęby – Cofnięte do tyłu, delikatnie odsłonięte.
Ciało – Napięte, przykuca, niska uległa poza. Dreszcze, drżenie. Możliwe wydzielanie zapachu z gruczołów analnych.
Ogon – Nisko, miedzy nogami .
Odgłosy - Niskie i niepokojące skomlenie lub warczenie.
Ucieczka, początkowy etap
Uszy – Położone do tyłu.
Oczy – Szeroko otwarte, ewentualnie przewrócone i widać białko.
Usta/zęby – Lekko otwarte usta, możliwe ślinienie.
Ciało – Napięte, dreszcze. Postawa niska, gotowy do ucieczki.
Ogon – Nisko lub miedzy nogami.
Odgłosy – Brak, ewentualnie cichy skowyt.
Pies przyjazny
Uszy – Podniesione.
Oczy – Szeroko otwarte, czujne.
Usta/zęby – Rozluźnione, ewentualnie lekko otwarte „uśmiechnięte” .
Ciało – Postawa normalna, nie porusza się lub możliwe poruszanie tylną częścią ciała.
Ogon – Skierowany do góry lub merda.
Odgłosy – Skomlenie lub krótkie głośne szczekanie.
Postawa obronna psa
Uszy – Postawione , skierowane do przodu.
Oczy – Szeroko otwarte, czujne.
Usta/zęby – Usta lekko otwarte, zęby
odsłonięte. Możliwe szczękanie lub zgrzytanie zębami.
Ciało – Napięte, sztywne. Sierść nastroszona. Postawa wysoka.
Ogon – Sztywny, ustawiony prosto w linii ciała, czasem nastroszony.
Odgłosy- Głośne szczekanie alarmowe, warczenie.
Pies wesoły, szczęśliwy
Uszy – Postawione, skierowane do przodu lub rozluźnione.
Oczy – Szeroko otwarte, widoczny błysk w oku.
Usta /zęby– Usta rozluźnione, lekko otwarte, zęby zakryte. Dyszy z podekscytowania.
Ciało – Zrelaksowane, z przodu obniżone z tyłem podniesionym do góry, rwie się do zabawy. Podskakuje z radością do góry. Krąży wokół, biega w przód i w tył zachęcając do zabawy.
Ogon – Macha nim energicznie.
Odgłosy – podekscytowane szczekanie, delikatnie warczy
Drapieżnik
Uszy – Czujne, porusza nimi do przodu i do tyłu, aby wyłapać dźwięki.
Oczy – Szeroko otwarte, wpatruje się, skupiony.
Usta/zęby – Zamknięte
Ciało – Sztywne, położone nisko przy ziemi, przygotowane do biegu. Cicho oddycha.
Ogon – Prosty, położony nisko.
Odgłosy – Brak, nie chce zdradzać swej obecności.
Pies podporządkowany, uległy
Uszy – Spuszczone w dół, z tyłu głowy.
Oczy - Maksymalnie zwężone lub szeroko otwarte, widoczne białka.
Usta/zęby – Usta zakrywają zęby, ułożone w „uśmiech”. Trąca nosem, przytula się lub liże inne zwierze lub człowieka.
Ciało – Nisko położone, przednie łapy lekko uniesione. Może leżeć na plecach lub brzuchu. Może popuścić mocz lub uwolnić zapach z gruczołów analnych.
Ogon – Skierowany w dół, miedzy nogami.
Odgłosy – Brak lub skowyt.
Pies tak jak i kot „widzi” to, co mówisz.
Co mowa ciała człowieka mówi zwierzakowi ?
Okazuje się, że ucząc się tego języka możemy wiele zyskać w kontaktach ze zwierzęciem.
Naprawdę mnóstwo informacji jesteśmy w stanie przekazywać za pomocą pozawerbalnych sygnałów mowy ciała innym ludziom, ale także i psom. Możemy pokazać i zrozumieć wyrażaną w ten sposób złość, społeczną dominację, niepewność siebie, irytację, pobudzenie czy radość. Wszystkie te i inne informacje przekazujemy przy pomocy postawy ciała, układu rąk, sposobu trzymania głowy czy ruchu. Psy w komunikacji między sobą głównie posługują się mową ciała, poprzez którą określają swój stan emocjonalny i wzajemne intencje.
Ten wspólny obu gatunkom sposób komunikacji pozwala, szczególnie psom, odczytać nasze odczucia i zamiary. My już nie koniecznie zadajemy sobie trud odczytywania ich mowy ciała, bądź po prostu jej nie rozumiemy. Wtedy na tej przestrzeni pojawia się konflikt we wzajemnym rozumieniu, ponieważ różnimy się w zachowaniu. Każdy gatunek zachowuje się w właściwy mu sposób, dlatego tak ważne jest nauczenie się psiego języka, który pozwoli nam uniknąć zgrzytów we wzajemnym porozumieniu.
Niezrozumienie wzajemnych intencji łatwo daje się zauważyć na przykładzie witania się. My, ludzie, chcąc przywitać się z kimś, podchodzimy na wprost, wyprostowani, często uśmiechnięci patrzą sobie w oczy. U psów takie powitanie to „szczyt chamstwa” oznacza bardziej wyzwanie do walki. Oliwy do ogania dodaje jeszcze nasze pochylanie się nad czworonogiem (co jest w zasadzie oczywiste, ponieważ pies jest od nas mniejszy), ale z punktu widzenia czterech łap takie zachowanie nie jest dla niego tak oczywiste, jak dla nas. Psa taka postawa może lekko przerazić. Sami czulibyśmy się niekomfortowo gdyby wielkie, nieznane zwierzę nagle się nad nami nachyliło…
Tutaj jeszcze brak wpisów, pracujemy!