Zastosowanie kabergoliny w kontrolowaniu cyklu rujowego oraz leczeniu patologii układu rozrodczego u suk.
Kabergolina jest powszechnie znanym agonistą receptora dopaminowego D2, ale wykazuje również powinowactwo do pozostałych receptorów dopaminergicznych, serotoninowych oraz alfa-2-beta adrenergicznych. Powoduje ona głównie spadek stężenia prolaktyny w organizmie, jak i bezpośrednio oddziałuje na przysadkę oraz indukuje spadek stężenia ACTH. Ze względu na zróżnicowane mechanizmy działania znalazła szerokie zastosowanie w praktyce weterynaryjnej.
Zakończenie ciąży
Jako agonista receptora D2 wykorzystywana jest do przerywania ciąży u suk w II trymestrze tj. w okresie od implantacji zarodka do jego mineralizacji, czyli do ok. 40 dnia ciąży oraz ewentualnie w III trymestrze. Próba przerwania ciąży przy użyciu agonisty receptora D2 przed 30 dniem życia jest nieskuteczna, ze względu na fakt, iż dopiero od tego momentu prolaktyna działa jako hormon niezbędny do podtrzymania funkcji ciałka żółtego (jedynego źródła progesteronu u suk) i utrzymania ciąży. Kabergolina lub bromokryptyna blokują wydzielanie prolaktyny przez komórki przedniego płata przysadki prowadząc do zakończenia ciąży.
Dawka dzienna w monoterapii to 5 ug/kg m.c. doustnie co 24h do momentu resorpcji lub poronienia płodów przez minimum 5 dni, jednak najczęściej jest to 9-10 dni. Optymalne jest stosowanie w połączeniu z innymi lekami, w celu zwiększenia skuteczności działania.
Leczenie ropomacicza
Kabergolina znajduje zastosowanie w farmakologicznym leczeniu ropomacicza. Najkorzystniejszą i najskuteczniejszą jest metoda chirurgiczna, jednak w przypadku cennych suk hodowlanych można podjąć próbę leczenia farmakologicznego. Ropomacicze diagnozuje się głównie między 7 a 9 rokiem życia najczęściej w fazie diestrus (2 tyg. – 4 msc. po rui). Przyczyna znajduje się w zaburzeniach hormonalnych, a czynnikiem towarzyszącym jest infekcja bakteryjna.
W celu wdrożenia takiego postępowania zwierzę musi spełnić odpowiednie warunki: osobnik młody (do 6 lat), czas trwania choroby krótki, dobry stan ogólny, brak innych nieprawidłowości układu rozrodczego. Kabergolinę w tym przypadku zawsze stosuje się w połączeniu z antybiotykoterapią najlepiej celowaną oraz płynoterapią. Należy ściśle monitorować stan pacjenta. Koniecznie są kontrole ultrasonograficzne, badania morfologiczne i biochemiczne krwi oraz cytologia pochwy. Skutki uboczne występują często i należą do nich : wymioty, nudności, biegunki oraz wzmożone dyszenie.
Zabiegi mastektomii
W przypadku konieczności chirurgicznego usunięcia guzów sutka kabergolinę podaje się tydzień przed zabiegiem. Wzrost guzów uzależniony jest od progesteronu a kabergolina wykazuje działania obniżające jego stężenie. Próba redukcji wielkości guzów jest szczególnie ważna przy ich dużych rozmiarach. Często wtedy występują dodatkowo: martwica tkanek, owrzodzenia i mlekotok, a także znacznie obniżają komfort życia suk.
Sterowanie cyklem
Kabergolinę wykorzystuje się również do skrócenia fizjologicznej fazy anoestrus i w przypadku patologicznego pierwotnego lub wtórnego braku rui. Zalecana dawka to 5 ug/kg m.c. co 24 godziny od pojawienia się objawów cieczki aż do uzyskania efektów. Istotnym jest, że ruja wywołana farmakologicznie pod względem długości i jakość była tożsama z rują fizjologiczną, poziomy hormonów prawidłowe, a owulacja występowała w odpowiednim czasie. Główną wadę tej metody stanowi długi czas pozyskania efektów (średni czas terapii to 10-30 dni) oraz możliwość uzyskania indukowanej rui bezowulacyjnej.
Kabergolina jest lekiem nowej generacji, jej stosowanie charakteryzuje się dużą skutecznością i bezpieczeństwem. Stosowana jest również w często występującej chorobie Cushinga oraz rzadko spotykanym gruczolaku przysadki.