Pchły i kleszcze
Prawie każde z naszych małych zwierząt domowych - prędzej czy później - ma do czynienia z "niechcianym towarzystwem" w postaci pcheł i kleszczy.
Pchły
Są bardzo powszechne w środowisku zewnętrznym, dlatego zwierzęta często atakowane są przez nie w trakcie spacerów Należy jednak pamiętać, że zwierzę (pies, kot) i człowiek są źródłem pokarmu i środkiem transportu pchły, która 90% życia spędza w środowisku.
Pchła ma bocznie spłaszczone ciało długości średnio 2-2,5 mm. Głowa pchły z ssącym aparatem gębowym przystosowana jest do pobierania krwi, stanowiącej jedyny rodzaj pokarmu.
Coraz więcej psów cierpi z powodu alergii - nadwrażliwości na składniki śliny pcheł. Czasem ugryzienie nawet jednej pchły może spowodować silną reakcję alergiczną, objawiającą się silnym świądem i obecnością wykwitów w postaci grudek, zaczerwień, a w wyniku drapania - samouszkodzeń skóry. Mówimy wtedy o alergicznym pchlim zapaleniu skóry APZS. U zwierząt pchły są przenosicielami tasiemca Dipilidium caninum i bakterii Bartonella, która namnaża się w krwinkach czerwonych i komórkach śródbłonka naczyń głównie kotów i jest szczególnie niebezpieczna dla osobników o obniżonej sprawności układu odpornościowego (koty z białaczką i wirusem FIV).
Przed pchłami należy zabezpieczać zwierzę od młodości do starości, środkami długodziałającymi (miesiąc lub dłużej), nie zapominając o odpchleniu otoczenia naszego pupila (psa, kota).
Kleszcze
To kolejne niebezpieczne pasożyty zewnętrzne, z którymi wychodzące zwierzęta mogą zetknąć się w czasie zwykłego, codziennego spaceru. Coraz więcej kleszczy spotyka się na miejskich trawnikach i błędne jest przekonanie, że bytują one tylko w leśnej gęstwinie. Kleszcze u zwierząt najczęściej przyczepiają się na grzbiecie, głowie, szyi, pod pachami oraz w pachwinach. Preferują miejsca, gdzie skóra jest delikatna lub w pobliżu naczyń krwionośnych.
Po usunięciu pasożytów z miejsca ich wszczepienia, pozostają lokalne odczyny skórne, które pozostawione bez zabezpieczenia, stają się „wrotami” do infekcji. Zakażenia te, najczęściej powikłane bakteriami ropnymi, mogą powodować rozprzestrzenianie się infekcji skóry z towarzyszącym świądem. Istnieje również ryzyko zakażenia zwierzęcia chorobami przenoszonymi przez kleszcza
Do tych najbardziej znanych należą :
1. Borelioza (choroba z Lyme)
Choroba ludzi i psów, powszechnie występująca w wielu lesistych okolicach całej Europy.
Zakażone nimi psy mogą latami pozostawać bezobjawowymi nosicielami choroby. Najczęstsze objawy choroby, to: opuchlizna i bolesność stawów, kulawizna, źle rokujące objawy ze strony nerek, objawy nerwowe i zaburzenia pracy serca. U ludzi pierwszym widocznym objawem jest tzw. rumień wędrujący.
2. Piroplazmoza
Zwana też Babeszjozą, niezwykle groźna, często śmiertelna choroba psów. Objawy uwidoczniają się po kilku dniach od zakażenia do kilku tygodni. Należą do nich: silne przygnębienie, gorączka, anemia, ciemny mocz oraz wiele innych nietypowych objawów. Choroba nieleczona kończy się śmiercią.
3. Hepatozoonoza
Choroba psów i kotów. Do zakażenia dochodzi poprzez zjedzenie kleszczy (wszystkie rodzaje kleszczy występujące w Polsce) przez próbujące je wyskubać zwierzęta. Objawy nietypowe: głównie gorączka oraz objawy ze strony nerek. Choroba ma charakter nawrotowy.
4. Porażenie pokleszczowe
Choroba ludzi, psów i kotów. Wywoływana na skutek ukąszeń kleszczy i wprowadzenie do organizmu toksyn. Objawy w zależności od rodzaju porażonych nerwów, np.: trudności w poruszaniu, połykaniu, kulawizny.
5. Ehrlichioza
Choroba psów przenoszona przez kleszcza. Okres wylęgania jest zmienny i waha się od kilku dni do wielu tygodni. Zróżnicowane objawy kliniczne. Niektóre psy pozostają jedynie nosicielami bezobjawowymi, u innych stwierdza się przygnębienie, gorączkę, obrzęk kończyn i moszyny, niechęć do poruszania się, wybroczyny na błonach śluzowych.
6. Ropne stany zapalne skóry o różnym nasileniu, jako powikłania po ukąszeniach kleszczy i rany powstałe w wyniku drapania się zwierząt w tych miejscach.
Uwaga:
Środki dostępne poza lecznicami często są tańsze, lecz nie dość skuteczne lub szkodliwe. Preparaty te niewłaściwie dozowane (zbyt duża dawka, nieodpowiedni gatunek zwierzęcia lub wiek, krótki okres działania) nie spełnią swej roli, a mogą zaszkodzić naszemu pupilowi. Najskuteczniejsze środki przeciwpchelne i przeciwkleszczowe mają dopisek "wydaje się z przepisu lekarza weterynarii".
Dziękuję za informacje 