WRODZONE ZESPOLENIE WROTNO-OBOCZNE
Zespolenie wrotno-oboczne jest to powstanie połączenia pozwalającego na przemieszczanie się krwi bezpośrednio z żołądka, jelit, trzustki, śledziony w sposób omijający wątrobę.
Pozwala to na przemieszczanie się składników krwi wrotnej do krążenia ogólnego, w tym szkodliwych substancji, które w warunkach fizjologicznych są wychwytywane przez wątrobę i neutralizowane w niej. Do takich substancji i czynników toksycznych należą m.in. amoniak, endotoksyny, wchłonięte bakterie jelitowe, krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe. Dodatkowo dochodzi do zmniejszenia przepływu krwi przez wątrobę, co powoduje jej niedotlenienie, osłabienie czynności oraz spowolnienie tempa wzrostu hepatocytów.
U psów występuje kilka typów nieprawidłowych połączeń wrotno-obocznych, które wynikają z nieprawidłowego, niedostatecznego zamknięcia płodowych połączeń żylnych, spowodowanych przez niedobór sygnałów metabolicznych zapoczątkowujących zamykanie tych naczyń. Można wyróżnić zespolenie zewnątrz wątrobowe występujące u takich ras jak :
- yorkshire terier,
- pudle,
- lhasa apso,
- pekińczyki
oraz zespolenie wewnątrzwątrobowe spotykane często u
- owczarków niemieckich,
- golden retriewerów,
- dobermanów,
- labradorów
- seterów irlandzkich.
OBJAWY KLINICZNE:
Predysponowane do tej choroby są samce, a pierwsze objawy uwidaczniają się przed 3 rokiem życia. Stwierdza się zaburzenia zachowania, otępienie, ataki drgawkowe oraz zaburzenia widzenia. Objawy te mogą występować szczególnie po spożyciu posiłku i są związane z ogólnym zatruciem organizmu, prowadzącym do encefalopatii wątrobowej. Innymi symptomami są zmniejszenie tempa wzrostu, wychudzenie, biegunki oraz wymioty.
ROZPOZNANIE:
W postawieniu diagnozy istotny jest wywiad, badanie kliniczne oraz badania dodatkowe, takie jak badania krwi, RTG w celu ocenienia wielkości wątroby oraz USG w celu określenia przepływów wątrobowych za pomocą techniki dopplerowskiej . W badaniu biochemicznym krwi oznacza się poziom amoniaku lub kwasów żółciowych.
LECZENIE:
Leczenie zachowawcze - polega na postępowaniu dietetycznym łagodzącym objawy zespolenia oraz leczeniu farmakologicznym. Takie leczenie prowadzi do ustabilizowania stanu pacjenta i minimalizuje objawy kliniczne. Leczenie zachowawcze sprawdza się szczególnie u zwierząt starszych, u których wykryto chorobę w wieku dojrzałym. Dieta wymaga ograniczenia podaży białka z poziomu 30 % do 18% lub mniej. Powinno ono być wysokiej jakości i pochodzić z mleka i warzyw, przy ograniczeniu produktów mięsnych. W tym celu pojawiły się komercyjne diety, ze zmniejszonym poziomem białka w swym składzie lub tzw. diety nerkowe. Zaleca się również ograniczenie poziomu miedzi i żelaza w karmie na rzecz węglowodanów, antyoksydantów, argininy i witamin. Postępowanie farmakologiczne polega na stosowaniu leków działających na bakterie wytwarzające amoniak oraz środków przyspieszających pasaż treści pokarmowej przez jelita.
Leczenie chirurgiczne – takie leczenie stosowane jest u zwierząt młodych, u których wykryto chorobę w 1-2 roku życia. Postępowanie polega na podwiązaniu naczynia, przez które przepływa nieprawidłowo krew oraz pobraniu wycinka wątroby do badania histopatologicznego, w celu określenia postępu zmian w narządzie.
Dziękuję za informacje 