PADACZKA (EPILEPSJA)

KIEDY MOŻEMY MIEĆ DO CZYNIENIA Z ATAKIEM PADACZKOWYM ?

Napad padaczkowy jest wynikiem powstania tzw. ogniska padaczkowego czyli nieprawidłowego, nadmiernego wyładowania bioelektrycznego (pobudzenia) w komórkach nerwowych mózgu. Każdy taki napad składa się z trzech faz:

 

FAZA I
Pierwsza faza napadu zwana fazą zwiastunową . Zmienia się zachowanie zwierzęcia- staje się niespokojnie, pobudzone, chodzą w kółko, chowają się lub szukają kontaktu z właścicielem, oblizują się. Objawy te mogą by subtelne i trudne do zaobserwowania.

FAZA II
Czyli tzw. faza właściwego napadu. Występuje ona bezpośrednio po fazie zwiastunowej i może przebiegać bardzo różnie, zależnie od rodzaju ataku padaczkowego. Ogólnie wyróżnia się 2 rodzaje ataków (napadów) padaczkowych:


ATAK PADACZKOWY MAŁY ( petit mal )

Napad taki ma lekki przebieg, trwa bardzo krótko (czasami są to tylko sekundy).

 

ATAK PADACZKOWY  DUŻY ( grand mal )

Występuje najczęściej u zwierząt i ma postać konwulsji ( drgawek ). Zwierzę traci przytomność i pojawiają się silne skurcze wszystkich mięśni ciała, zwierzę często wyje, piszczy lub szczeka podczas ataku. Cały atak trwa od kilkunastu sekund do kilku minut.
PADACZKA (EPILEPSJA)
FAZA III
Jest to faza końcowa, a jej przebieg i czas trwania ściśle zależy od rodzaju ataku jaki miał miejsce w czasie fazy drugiej. W przypadku małych ataków może być praktycznie nie zauważalna (zwierzę jest zdezorientowane czasem także osłabione, trwa to tylko krótką chwilę). Natomiast u zwierząt, u których doszło do napadu dużego, faza końcowa może trwać od kilku godzin do kilku dni. Początkowo zwierzę jest zdezorientowane, osłabione, ma kłopoty ze wstawaniem i poruszaniem się, oddaje bezwolnie kał i mocz, może miуć zmieniony apetyt i pragnienie.

Pojedynczy napad nie jest pewnym wskaźnikiem padaczki. Psy chore na padaczkę będą miały napady co pewien czas przez całe życie. Czasami, szczególnie na początku choroby, przerwy pomiędzy nimi mogą trwać wiele miesięcy, a czasem pies będzie miał napady ogniskowe, miejscowe, które mogą umknąć uwadze właściciela. Napady mogą też występować, kiedy psa nikt nie obserwuje.

MOŻLIWE PRZYCZYNY PADACZKI

 Dokładne przebadanie psa powinno ustalić  przyczynę napadów, jeśli jest to coś innego niż padaczka o podłożu genetycznym. Obecnie nie ma żadnego testu, który potwierdzałby w sposób pozytywny padaczkę pierwotną, można ją zatem zdiagnozować tylko poprzez wykluczenie wszystkich innych możliwych przyczyn. Praktycznie w przypadku  innych przyczyn wystąpią dodatkowe objawy lub coś w historii psa będzie wskazywać na to, że poza samymi napadami, coś jeszcze jest z psem nie tak. Najbardziej prawdopodobnym wyjątkiem od tej reguły może być będący na wczesnym etapie rozwoju guz mózgu, który może początkowo pozostać niezdiagnozowany ze względu na wysoką cenę badania rezonansem magnetycznym (MRI). Jeżeli przyczyna ataków nie zostanie odkryta, klasyfikuje się je jako padaczkę pierwotną.

Rasami predysponowanymi do wystąpienia padaczki są :

  

JAK POSTEPOWAC W PRZYPADKU WYSTAPIENIA ATAKU PADACZKOWEGO ?

 

JAKIE SĄ MOŻLIWOŚCI LECZENIA PADACZKI ?

  W wypadku urazu, innych chorób albo kontaktu z toksyną, leczenie pierwotnej przyczyny w większości przypadków zatrzyma także napady, choć jeśli pierwotna przyczyna spowodowała trwałe uszkodzenie mózgu, mogą one dalej występować.  Padaczki pierwotnej nie da się wyleczyć raz na zawsze. Jeśli pies nie będzie dostawał leków, napady będą się co jakiś czas powtarzały przez całe jego życie. Bez kontroli w postaci leków, często się pogarszają. Leczenie nie stanowi gwarancji, że pies od tej pory będzie czuł się dobrze. Leki same w sobie powodują skutki uboczne a w niektórych przypadkach przestają działać.  To bardzo poważna, potencjalnie śmiertelna choroba, szczególnie gdy występuje w postaci stanu padaczkowego, tj. formy napadu padaczkowego, w czasie której występują przedłużone i/lub powtarzające się, w krótkich odstępach czasu silne ataki padaczkowe typu grand mal, która jest kosztowna w leczeniu i może rzutować na wiele nadchodzących lat. Może być źródłem wielkiego emocjonalnego i finansowego stresu u osób zaangażowanych w opiekę nad chorym psem. Z tego powodu żaden chory na padaczkę pies ani żaden jego krewny pierwszego stopnia (rodzice, potomstwo, pełne i przyrodnie rodzeństwo) nie powinien być rozmnażany.

Dziękuję za informacje lekarz weterynarii siemianowice śląskie