Babeszjoza ( piroplazmoza)

Babeszjoza jest chorobą transmisyjną przenoszoną przez kleszcze z rodzaju Dermacentor reticulatus, Haemaphysalis leachii oraz Rhipicephalus sanguineus. Chorobę wywołują pierwotniaki z rodzaju Babesia, które rozwijają się i uszkadzają układ krwionośny zwierzęcia. Psów w Polsce stwierdzono zarażenia jedynie Babesia canis canis.  Do zarażenia psa pierwotniakami dochodzi najczęściej wiosną oraz jesienią, kiedy występuje największa aktywność kleszczy. Zarażenie następuje w trakcie, gdy kleszcz wczepia się i pobiera krew od psa, a także przy kontakcie otwartych ran z krwią zarażonego zwierzęcia, podczas transfuzji krwi oraz walk psów.

  W trakcie przebiegu choroby dochodzi do silnej niedokrwistości, która jest następstwem rozpadu krwinek czerwonych podczas uwalniania z nich pasożytów, a także pośrednio przez zwiększoną kruchość erytrocytów  na skutek zmian w ciśnieniu osmotycznym krwi. Anemia w trakcie zakażenia może być wywołana również nadwrażliwością układu immunologicznego na antygeny pierwotniaków znajdujących się we krwi. Rozwój choroby jest szybki, przebiega z wysoką temperaturą, spadkiem hemoglobiny, wzrostem bilirubiny we krwi, wzrostem hemoglobiny w moczu oraz rozwojem żółtaczki oraz ostatecznie niewydolności wielonarządowej.

  Przebieg choroby jest ściśle związany ze zjadliwością Babesii, wieku zwierzęcia, przebytych szczepień ochronnych przeciwko piroplazmozie, pory roku oraz szybkości wykrycia choroby.

piroplazmoza

 Pierwszymi objawami choroby są gorączka, apatia, spadek apetytu, bladość, przyspieszenie tętna oraz oddechów, czasem pojawiają się wymioty oraz biegunka. W zaawansowanym stadium choroby zaobserwować można zażółcenie błon śluzowych oraz skóry, brak oddawania moczu. Babeszjoza jest chorobą niebezpieczną i potencjalnie śmiertelną dla zwierzęcia.

  Rozpoznanie opiera się na wywiadzie, obecności kleszczy podczas badania lub przed badaniem, znajomości sytuacji epizootycznej choroby na danym terenie, wyników badania klinicznego oraz badań dodatkowych: badanie morfologiczne i biochemiczne krwi, badanie rozmazu krwi, a także specjalistycznych szybkich testów diagnostycznych.

  Leczenie polega na podawaniu preparatów przeciwpierwotniaczych oraz leczeniu wspomagającym funkcję wątroby oraz nerek. Dodatkowo stosuje siępłynoterapię, antybiotykoterapię, steroidoterapię, a także transfuzję krwi przy ciężkiej anemii. Bardzo ważne jest zapobieganie choroby, poprzez regularne stosowanie skutecznych preparatów przeciwkleszczowych, stosowanie szczepień ochronnych.

Autor Wojcik Marta