NIEDOROZWÓJ MÓŻDŻKU U ZWIERZĄT
Niedorozwój ( hipoplazja) móżdżku jest chorobą, w której dochodzi do wrodzonego lub nabytego niedostatecznego rozwoju części móżdżku.
Do nabytego niedorozwoju móżdżku może dojść na skutek zakażenia, intoksykacji organizmu lub błędów w żywieniu. Objawy kliniczne są zauważane u szczeniaków i kociąt do 6 tygodnia życia, gdy uczą się wstawać i chodzić. Zwierzęta dotknięte chorobą podrzucają głową, chwieją się, drżą im kończyny, upadają, potykają się, przyjmują postawę z szeroko rozstawionymi kończynami objawy te nasilają się wraz ze wzrostem aktywności ruchowej lub podczas pobierania pokarmu i wody. Może dojść do złagodzenia objawów w momencie przystosowania się zwierzęcia do ułomności. U kotów przyczyną hipoplazji móżdżku są najczęściej zakażenia śródmaciczne kociąt w trakcie ciąży lub w okresie okołoporodowym, natomiast u psów najczęściej spotyka się dziedziczny niedorozwój móżdżku związany z rasą, tj. Ariedale terierów, chow-chow, Boston terierów i bulterierów.
Chorobę rozpoznaje się na podstawie charakterystycznych objawów, wieku, gatunku i rasy zwierzęcia, a także za pomocą badania rezonansem magnetycznym. Nie ma możliwości leczenia niedorozwoju móżdżku. Można poprawić komfort życia zwierząt zapewniając warunki, które zapobiegną urazom podczas upadków, chęci ucieczki lub wspinania się. Zaburzenia są trwałe, nie pogłębiają się i nie skracają życia zwierzęcia. Gdy zwierzę dotknięte chorobą nie jest w stanie samodzielnie pobierać pokarmu, zachować czystości i normalnie funkcjonować, zaleca się eutanazję.
Autor Wojcik Marta