Strona główna » Weterynaria od A do Z » Informacje dla właścicieli psów » Choroby aparatu ruchu » Zwichnięcie rzepki

Zwichnięcie rzepki

Zwichnięcie rzepki jest częstym problemem ortopedycznym spotykanym u psów. Polega na przemieszczeniu rzepki na stronę boczna lub przyśrodkową poza krawędź bloczka kości udowej. Przy zwichnięciu następuje dyslokacja mięśni i innych struktur stawu kolanowego, co w konsekwencji może prowadzić do poważnych urazów tego stawu.

 Choroba dotyczy głównie psów ras małych i miniaturowych (np. Yorshire Terrier, Chihuahua, Pekińczyk) w tym wypadku obserwujemy z reguły zwichnięcie rzepki na stronę przyśrodkową. Natomiast u psów ras dużych zwykle dochodzi zwichnięcia na stronę boczną. Zwichnięcie rzepki w zależności od zaawansowania możemy podzielić na cztery stopnie.

Diagnostyka:

W zaawansowanych przypadkach obserwujemy kulawiznę z zachowanym podparciem kończyny i chwilowe utrzymywanie kończyny w pozycji zgiętej.  Przeprowadza się badanie manualne- próbę zwichnięcia rzepki. Należy również wykonać badanie RTG, na którym będzie można zaobserwować przemieszczenie rzepki (zazwyczaj tylko III i IV stopień).

Leczenie:

W stanach zaawansowanych możliwe jest tylko leczenie operacyjne, zwykle przy zastosowaniu leczenia zachowawczego oraz rehabilitacji pozabiegowej.

Operacje wykonywane celem wyleczenia zwichnięcia rzepki można podzielić na dwie główne grupy. Pierwszą grupę stanowią operacje tkanek miękkich, czyli: plastyka torebki stawu, więzadeł i powięzi oraz zakładanie niewchłanialnych szwów protezujących troczki, czyli więzadła rzepki. Natomiast drugą grupę stanowią operacje wykonywane na tkankach twardych, takie jak: przemieszczenie guzowatości kości piszczelowej i pogłębianie bloczka kości udowej. Czasem stosuje się także metody łączone (mieszane).

Postępowanie pooperacyjne polega na ochronie rany - gazą lub plastrem, ograniczeniu ruchu  zwierzęcia na okres 4-6 tygodni oraz podawaniu NLPZ i antybiotyków.

Autor: studentka UCMW UJ-UR

Aleksandra Woszczenko