Jak bezpiecznie znieczulić leniuchowca dwupalczastego
Leniuchowiec dwupalczasty (Choloepus didactylus)- to nazwa taksonomiczna dla Lenicwa. Jest to typowy przedstawiciel Leniuchowców. Obecnie zamieszkuje on Gujanę i Wenezuelę, dorzecze Amazonki w Peru, Brazylii i Ekwadorze. Jest to gatunek aktywny głównie nocą. Jako pożywienie konsumuje przede wszystkim liście, owoce i pędy. Leniwce z natury są roślinożercami. Pomimo, że potrafi świetnie pływać swoje życie w większości czasu spędza głównie na drzewie. Opuszcza je jedynie raz na tydzień aby się załatwić. Spowodowane jest to bardzo powolnym tempem metabolizmu. Dzięki temu posiada również bardzo niską temperaturę ciała, ponieważ wahającą się w przedziale od 24 do 33oC.
W przeciwieństwie do swoich przodków m. in. Megaterium, którzy osiągali około
6 m długości, dzisiejsze leniwce cechuje zaledwie 60 cm długości i masa około 9 kg. Brak im również ogona. Ich futro jest zbudowane jest z dwóch rodzajów włosów. Jedne to krótkie i wełniaste, drugie długie. Oba barwy brązowej, jednak w naturze można spotkać się z barwą lekko zielonkawą, ze względu na tryb życia i porastanie sierści glonami. Ich powłoka skórna jest środowiskiem na stałe dla 4 różnych gatunków chrząszczy i 9 gatunków ciem.
Leniwce pomimo, że są ssakami mają odmienną od reszty fizjologię. Ich temperatura może wynosić od 24 do 33oC ze względu na warunki, w których żyją. Mogą przechodzić w stan torporu i właśnie wtedy ich ciepłota znacząco spada. Ilość oddechów na minutę to około 13. Prawidłowe tętno to 60-130/min. Objętość oddechowa waha się w granicach 57,6 ml +/- 14,4 ml. Odruch z Baroreceptorów natomiast wynosi 6. Ciśnienie skurczowe to 120-130 mmHg, rozkurczowe 86-92 mmHg, a średnie ciśnienie tętnicze 97-105 mmHg.
W celu premedykacji nie należy stosować znieczulenia wziewnego. Leniwce ze względu na swój bardzo wolny metabolizm mają możliwość wstrzymania oddechu na bardzo długi czas. Podczas tak powolnej cyrkulacji anestetyku nie będzie to korzystne ani dla zwierzęcia ani dla naszej ekonomii. Najlepiej użyć jedną z kilku możliwych mieszanek domięśniowo.
- Dexmedetomidyna + Ketamina
- Ketamina + Medetomidyna
- Acepromazyna + Ketamina
- Ksylazyna + Ketamina
- Ketamina + Midazolam
Najlepszym z zalecanych wyborów jest pierwszy. Jednakowoż po każdym z nich można zastosować atipamezol w celu odwrócenia działania alfa-2 agonisty i wybudzenia z narkozy naszego pacjenta.
Jednak, gdy zwierzę będzie już w sedacji, możemy bez przeszkód zastosować znieczulenie wziewne jako podtrzymanie anestezji. Leniwce bardzo łatwo można zaintubować przy pomocy larygnoskopu. Zarówno izofluran jak i sewofluran są bezpieczne do stosowania dla tego gatunku. W przypadku jednak wstrzymania oddechu własnego podczas znieczulenia, można zastosować doksapram domięśniowo w dawce 2-4 mg/kg. Środek ten pobudza środek oddechowy, przez co jesteśmy w stanie przywrócić leniwcowi oddech.
Podczas badań nie zostały zaobserwowane żadne efekty uboczne, czy wpływające na jakość rekonwalescencji. Najszybciej do zdrowia i „do siebie” powracały leniwce po użyciu dexmedetomidyny w połączeniu z ketaminą. Dotychczas jest to najlepsza i najskuteczniejsza kombinacja leków, która została przetestowana na gatunku Leniuchowców.
Autor: Kapciak Ana
BIBLIOGRAFIA: